Płocka Orkiestra Symfoniczna zaprasza na kolejny koncert w tym sezonie – ,,Wielcy romantycy”. Muzyków poprowadzi dyrygent Paweł Przytocki, a na skrzypcach zagra utalentowana Klara Gronet. Bilety na to wydarzenie są dostępne w wyjątkowej cenie.
Ten wyjątkowy koncert odbędzie się 24 listopada o godz. 19 w Sali koncertowej Paostwowej Szkoły Muzycznej przy ul. Kolegialnej 23. Z okazji Black Friday, bilety na to wydarzenie tylko w cenie 15 zł.
Paweł Przytocki – dyrygent
Urodził się w Krośnie. Ukooczył studia w Akademii Muzycznej w Krakowie w 1985 r. w klasie Dyrygentury prof. Jerzego Katlewicza. W latach 1986-1987 był stypendystą Bachakademie Stuttgart, uczestniczył w kursach mistrzowskich prof. Helmutha Rillinga. Już od roku 1983 współpracował z Filharmonią Krakowską, a od 1987 z Teatrem Wielkim w Łodzi.
Od 1988 r. do 1991 r. był dyrygentem, a także dyrektorem artystycznym Filharmonii Bałtyckiej w Gdaosku. W 1992 r. zadebiutował w Teatrze Wielkim w Warszawie. W latach 1995 do 1997 był dyrektorem artystycznym Filharmonii im. Artura Rubinsteina w Łodzi.
Przytocki współpracuje z większością orkiestr filharmonicznych w Polsce, a także z orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi za granicą, występował z polskimi orkiestrami wielokrotnie w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Belgii, Holandii, Francji i Hiszpanii. Uczestniczy regularnie w międzynarodowych festiwalach muzycznych. Artysta występował również w wielu prestiżowych ośrodkach muzycznych Europy. Dokonał również nagrao archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji oraz nagrao płytowych dla wytwórni DUX, Aurophon i Point Classics.
Jego nagranie I Symfonii Rachmaninowa zostało wyróżnione przez amerykaoski magazyn muzyczny „La folia” jako przykład rzadko spotykanej intensywności i zaangażowania w muzyce. Od roku 2005 Przytocki jest dyrygentem Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie. W latach 2008 – 2012 Paweł Przytocki był Dyrektorem Naczelnym i Artystycznym Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie.
Klara Gronet – skrzypce
Urodziła się w 2000 r., rozpoczęła naukę gry na skrzypcach w wieku siedmiu lat w klasie prof. Anny Rzymyszkiewicz w Warszawie. Obecnie kształci się u prof. Roberta Szredera (jako uczennica OSM II st. Im. Zenona Brzewskiego w Warszawie i studentka Talent Class ZUYD UNIVERSITY Conservatorium Maastricht, Holandia). Klara jest laureatką wielu konkursów krajowych i międzynarodowych jako solistka i kameralistka. Bierze czynny udział w życiu koncertowym. Daje solowe recitale w Polsce i Holandii.
Występowała jako solistka z Delfts Symphony Orchestra i Bratislava Chamber Orchestra. Koncertowała w Phillips Hall w Eindhoven (Holandia), w Domu J. S. Bacha, R. Schumanna, F. Mendellsohna w Lipsku (Niemcy), Duke’s Hall w Londynie (Anglia), Mozarteum w Salzburgu (Niemcy), w Pałacu Prymasowskim w Bratysławie (Słowacja). W Polsce wystąpiła m. in. na Zamku Królewskim w Warszawie, w Zakopiaoskiej Atmie, w Teatrze Słowackiego w Krakowie, w Warszawskim Towarzystwie Muzycznym, Studio S1, Łazienkach Królewskich, UMFC.
W kwietniu tego roku, będąc najmłodszą uczestniczką została laureatką Konkursu skrzypcowego im. Antoniego Rubinsteina w Düsseldorfie, a we wrześniu debiutowała w słynnej Sali koncertowej Concertgebouw w Amsterdamie.
Miała lekcje mistrzowskie z prof. Robertem Szrederem, Dorą Schwarzberg, Magdaleną Szczepanowską, Emmy Verhey, Pamelą Frank. Skrzypce w życiu młodej artystki to wielka pasja i przygoda. Klara Gronet gra na mistrzowskich skrzypcach Max Müller 1928 wypożyczonym przez firmę lutniczą M. Rijsemus, Maastricht (Niderlandy).
Program:
Gioacchino Rossini
Gioacchino Rossini (1792-1868), włoski kompozytor, jeden z najbardziej znanych twórców oper w stylu włoskiego bel canto. Rossini skomponował trzydzieści dziewięd oper, w ogromnej większości komicznych (buffa), jednak wśród nielicznych oper poważnych znajdują się takie arcydzieła, jak Wilhelm Tell. Rossini zmarł w Paryżu, pochowano go na cmentarzu Père-Lachaise, po dziewiętnastu latach przeniesiono jednak jego szczątki do Florencji.
Mimo gigantycznej sławy, jaka stała się jego udziałem jeszcze za życia, dręczyło go ciągłe poczucie zaprzepaszczenia talentu i zmarnowania danych mu szans. Jego opery cieszą się niegasnącą popularnością na całym świecie, oprócz „Cyrulika sewilskiego” stałe miejsce na scenach operowych i estradach koncertowych mają takie dzieła, jak „Kopciuszek”, „Włoszka w Algierze”, „Turek w Italii”, „Zelmira” czy „Podróż do Reims”.
Karol Lipioski
Skrzypek, kompozytor i dyrygent. Urodzony 30 października 1790 w Radzyniu (Podlasie), zmarł 16 grudnia 1861 w Urłowie koło Lwowa. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku pięciu lat pod kierunkiem ojca. Dodatkowo zainteresował się wiolonczelą i równie szybko jak na skrzypcach zdobył umiejętnośd gry na tym instrumencie. W 1809 objął stanowisko koncertmistrza, a w 1811 został kapelmistrzem orkiestry teatru operowego. W 1814 wyjechał do Wiednia, gdzie spotkał się z Ludwikiem Spohrem.
Za jego namową Lipioski zdecydował się na karierę skrzypka-wirtuoza, zrezygnował z dotychczasowej pracy w lwowskim teatrze i poświęcił się wyłącznie doskonaleniu techniki skrzypcowej oraz przygotowaniu repertuaru. Na przełomie 1827-28 wystąpił z koncertami w Warszawie, po których otrzymał nominację na pierwszego skrzypka Dworu Królestwa Polskiego, a w 1831 Dworu Carskiego. W 1830 Lipioski na trzy lata zawiesił działalnośd koncertową i poświęcił się dalszemu doskonaleniu gry. W następnych latach wznowił tournée artystyczne po całej Europie, grał w Lipsku, Frankfurcie nad Menem, Paryżu (gdzie w urządzeniu koncertu pomógł mu Fryderyk Chopin), Londynie, Manchesterze, Wrocławiu.
Po występach w Wiedniu, jako dowód uznania dla mistrzowskiej gry, otrzymał tytuł honorowego obywatela tego miasta. W 1839 osiadł na stałe w Dreźnie, gdzie przez dwadzieścia lat pełnił funkcję koncertmistrza orkiestry króla saskiego Fryderyka Augusta. Uczestniczył także w wielu koncertach symfonicznych i kameralnych (m.in. grał z Ferencem Lisztem), podróżował do Lwowa, Kijowa i Warszawy oraz zajmował się pracą pedagogiczną (opiekował się 13-letnim Henrykiem Wieniawskim). Od 1846 z powodu choroby reumatycznej zaczął ograniczad stopniowo działalnośd koncertową. W 1854, za wybitne zasługi dla dworu królewskiego, został odznaczony Rycerskim Orderem księcia Alberta. Po przejściu na emeryturę w 1861 przeniósł się do swojego majątku Urłów koło Lwowa. Tu zorganizował szkołę muzyczną dla uzdolnionych dzieci chłopskich.
III Symfonia a-moll „Szkocka” op.56 Feliksa Mendelssohna Bartholdy
Jest jednym z mistrzowskich dzieł Mendelssohna (niemieckiego kompozytora romantyzmu) i żelazną pozycją w repertuarach koncertowych od czasu jej pierwszego wykonania w 1842 w Lipsku.
Reprezentuje najlepsze cechy wielkiego talentu kompozytora, jego bogatą, płynną inwencję melodyczną, silnie schromatyzowaną harmonikę, świetne wyczucie barw orkiestrowych i umiejętnośd stworzenia sugestywnej atmosfery nastrojowej, przesiąkniętej na wskroś romantycznym duchem. Swoje powstanie zawdzięcza wrażeniom jakie odniósł kompozytor z odbytej w młodzieoczych latach podróży po Szkocji.
10-letni okres, który upłynął do chwili ukooczenia i wykonania Symfonii, przyczynił się niewątpliwie do ujęcia pierwotnych szkiców w dojrzałą całośd. Za wstępne niejako studium do tego dzieła może uchodzid uwertura Hebrydy, lecz to co opowiedział w niej kompozytor muzycznie o osobliwej piękności szkockich wysp, rozwinął teraz w szerokich ramach formalnych symfonii w romantyczną opowieśd o całej Szkocji. Jednolity nastrój dzieła, podkreślony bezpośrednim następstwem wszystkich jego czterech części, odpowiada swoistemu klimatowi nastrojowemu szkockiej krainy i z jej zamglonym krajobrazem, skalistymi nadmorskimi wybrzeżami z małomównymi i zadumanymi mieszkaocami, którzy weselą się rzadko ale z całego serca. Symfonia składa się z 4 części (Allegro un poco agitato, Vivace non troppo, Adagio, Allegro vivacissimo).
